Apoy

Sabi ng mga matatanda

Masama daw ang maglaro ng apoy.

Una, dahil masakit daw ito kung makapaso

at nagdudulot ng sugat na hindi nahihilom

ng panahon at ng pagkakataon.

Pangalawa, nilalamon daw nito

Ang tahanang binasbasan ng sagradong tubig.

Pangatlo, tinutupok rin daw nito ang lubid

na itinali ng langit.

At ang panghuli ay sinusunog at inaabo nito

Ang puso at pagkatao

ng mga batang wala pang muwang sa mundo.

Minsan isang gabing nagtago ang buwan,

pati na ang mga bituin sa kalangitan

narinig kong umalingawngaw ang boses ni inay

habang nakalugmok siya sa sahig at luhaan

sinasambit niya kay itay ang tanong na:

“Bakit ka naglaro ng apoy?”

Gumuho ang aking mundo sa aking narinig

sapagkat naramdaman kong

unti-unti nang dinidilaan ng apoy

ang aming tahanan.

-Owen L. del Castillo-